planet-swap.com

"Ne zamandır böyle çalışıyorsun? Nadiren kapalı, geceyi izle."

Onunla bir vesileyle tanıştığımda arkadaşlarımdan birinin sorusu buydu. Kuşkusuz, bu günlerde arkadaşlarla buluşmak için zaman bulmak zor. Sabah nöbeti ve gece nöbetinden oluşan belirli bir programa göre çalışıyorum.

Gece vardiyasından sonra (bazı hastanelerde gece vardiyası 07.00 ile 08.00 arasında değişir) genellikle uyuyarak geçiririm. Bir gece önce işte geçirdiğim dinlenme zamanını telafi etmek istedim. Yorucu? Tabii ki!

Gece nöbetinden sonra kestirmenin kalitesi gece uykusuyla aynı değildir. Gün boyunca gürültülü olma eğilimindedir ve genellikle sadece 15.00'e kadar uyuyabilirim. Sadece öğle yemeği için uyandım. Hala yorgunsam, dinlenmeye geri döneceğim. Sağlıksız geliyor değil mi? Ayrıca, yarı zamanlı işim olan yeni restoranları deneme davetlerine nadiren katılırım. blogcular.

Soru şu ki, pratisyen hekimlik hayatı hep böyle mi olacak?

Pratisyen hekim olarak hayat her zaman yaşadığım şey değildir. hastanede çalışmayı seçtim tam zamanlı, bu yüzden zamanın çoğu hastanede geçiyor. Çalışma takvimi de belirsiz. Hafta ortasında izin günlerim olabilir ve hafta sonları çalışabilirim.

Hastanede bir bağ içinde çalışmayı sevmeyen birçok arkadaş. Hem genel kliniklerde hem de güzellik kliniklerinde kliniklerde çalışmayı tercih ederler. Hastalarla etkileşimi sevmeyen ve hastane yönetimiyle ilgilenmeyi tercih eden doktorlar, hastane yönetimi alanında yüksek lisans yaparak bu alanı keşfedebilirler.

Bir gecede ne kadar kalmanız gerekiyor? İyi, gece nöbeti hastanede görevli doktorun görevinin bir parçasıdır. Gece nöbetine ne kadar devam etmem gerektiği ölçülemez. Uzman bir okula giderken bile gece nöbeti öğrenme sürecinin bir parçasıdır. Hatta büyük şehirlerdeki bazı büyük hastaneler de uzman doktorların pratisyen hekimlerle (genellikle sadece gece nöbeti olan pratisyen hekimler) gözetiminde olmasını gerektirir.

İşin iyi yanı, işimi seviyorum! Tıp dünyası anlık ve esnek, günümüzün işleriyle eşanlamlı şeyler değildir. şirkette çalışan bir kız kardeşim var başlamak. Hastane hiyerarşisinde çalışan benden çok farklı bir çalışma programı vardı.

Doktor olmak, sonunda gelirde istikrar elde edene kadar atılması gereken uzun bir adımdır. Diyelim ki bir yıl çalışıyorum, sonra ucuz olmayan bir maliyetle (maaşsız, ancak yaşam destek masrafları ödeneceği söyleniyor) beş yıl uzmanlık okuluna gidiyorum, belki de bu yaşta sadece kendi evimi satın alabileceğim. üç.

Biraz geç değil mi? Evli olup olmadığınızdan bahsetmiyorum bile ve birçok ek masrafın karşılanması gerekiyor. Bu nedenle, bu dünyaya girmek, tutarlı bir öğrenme isteği, sabır ve aileden biraz tasarruf gerektirir.

8 yıl önce tıp fakültesini okumak istediğimde annemin ne dediğini hatırlıyorum. "Doktor olmak istediğine emin misin? Eski usul, pahalı ücretler ve bu da zor görünüyor” diye sordu. O zamanlar hala eleştirel ve uzun vadeli düşünecek kadar olgun değildim.

Ama yaşadıklarımdan yola çıkarak buna şiddetle katılıyorum. Okul dönemi ve uzun çalışma saatleri, pahalı okullaşma ve çok büyük olmayan ama büyük bir sorumluluk taşıyan bir pratisyen hekim olarak maaşı yeniden düşünülebilir.

Daha önce de belirttiğim gibi şanslıyım çünkü bu işi gerçekten seviyorum. Ancak sırf bu alanda sıkışıp kaldığı için çalışan meslektaşlarımla karşılaşmam da alışılmadık bir durum değil.

Bu tecrübemi arkadaşlarımın ilaç yoluna girmesine engel olmamak için yazıyorum. Ancak beklenen Paylaş Bu, doktorların, özellikle de genel pratisyenlerin çalışmalarına genel bir bakış sağlayabilir. Umarım faydalı olur!