planet-swap.com

Endonezya'da şiddet vakaları çok yaygın. Mağdurlar, çocuklardan yetişkinlere kadar değişir. Bu şiddet eylemleri fiziksel, sözlü, cinsel ve psikolojik şiddeti içerir. Şiddet bireyler veya gruplar tarafından işlenebilir. Şuradan bildirildi: cnn endonezya.comEndonezya'da yaklaşık 30 milyon çocuk şiddet eylemleri yaşadı.

Cinsel istismar vakaları sıklıkla çocuklarda görülür. Aslında çocuklar, bir milletin büyüme ve gelişme döneminde olan neslidir. Onlarla ilgili bir şeyler ters giderse, gelecekte büyük bir etkisi olacaktır. Mağdur olarak çocuklar başlarına gelenleri örtbas etme eğilimindedir. Ancak, bu onu sadece daha da depresyona sokacaktır. Özellikle ebeveynler ve en yakın aile uygun şekilde yanıt vermezse.

Çocuk cinsel istismarı çeşitli nedenlerle ortaya çıkabilir. Bunlar arasında potansiyel aktörler ve fırsatlar var. İkincisi, mağdur olma potansiyeline sahip çocuklar, çocukların cinsel eğitim almamaları ve korku nedeniyle reddedememeleri olabilir. Üçüncüsü, ebeveynlerden denetim eksikliği.

Cinsel istismarın pek çok zararlı etkisi çocuklar üzerinde psikolojik, fiziksel ve sosyal olarak etkileyebilir. Bunlardan bazıları:

• Çocuk kapalı bir insan olur ve kendine inanmaz.
• Suçluluk, stres, hatta depresyon duyguları ortaya çıkar.
• Bazı korkular veya fobiler ortaya çıkar.
• Olay sonrası travmatik bozukluktan (TSSB) muzdarip.
• Gelecekte çocuklar daha saldırgan hale gelebilir, potansiyel olarak suç eylemleri yapabilir ve hatta potansiyel şiddet failleri haline gelebilirler.
• Yemek yemede ve uyumada zorluk, kabus görme.
• Cinsel yolla bulaşan hastalıklarla enfekte.
• Cinsel işlev bozukluğu.
• Dış çevre ile sosyalleşmez.
• Çok fazla korkmuş ve endişeli hissetmek kolaydır.
• Akademik başarı düşüktür.
• Psikolojik bozuklukların varlığı ve çocukların büyümesini engelleyebilir.

Çocuklar üzerindeki etki, aldıkları şiddetin sıklığına ve süresine bağlıdır. Şiddet ne kadar sık ​​alınırsa, ortaya çıkacak ve uzun süreli iyileşme gerektiren travma o kadar büyük olur. Çocukların başına korkunç şeyler gelmesini önlemek için aileler, özellikle de ebeveynler, çocukların gözetiminde ve eğitiminde aktif rol oynamalıdır. Çocuklara kendi sınırlarının öğretilmesi gerekir. Hükümet ayrıca çocuk haklarını koruma görevine sahiptir ve failleri en ağır cezayla cezalandırmakla yükümlüdür.

Belki fiziksel yaralar kısa sürede iyileşebilir ama psikolojik yaralar çocuklar tarafından çok uzun sürede kaydedilecektir. Çocukların fiziksel ve zihinsel gelişimleri de zarar görecektir.